- нарашта
- Г. нӓра́шта1. прил. невинный, наивный (йоча койышан). Нарашта ӱдыр наивная девушка.□ Службышко кайымешкыже, Сану Начийым нарашта ӱдырлан шотлен. М. Шкетан. До ухода на службу Сану считал Начи наивной девушкой.2. прил. молодой. Нарашта тукым молодое поколение; нарашта куэр молодой березняк.□ Чоҥгарак верыште нарашта ужар шудо шытен лектеш. А. Эрыкан. На возвышенных местах прорастают молодые зелёные травы. Ср. рвезе, самырык.3. прил. стройный, красивый. Нарашта капан ӱдыр девушка с красивой фигурой.□ (Тоня) Тудо нарашта тополь гай сӧ рал капан. М. Шкетан. Тоня – девушка красивого телосложения, как стройный тополь. Ср. чатка.4. сущ. диал. крошка, деточка, ребёнок. «Изи нараштам тыйын кидышкет индыраш ом пу», – ойла суксо. «Не дам мучить в твои руки своего ребёнка», – говорит ангел.
Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.